Συχνά διαβάζω ως αντεπιχείρημα σε κάτι που γράφω όσον αφορά τις πρακτικές των φεμινιστριών πως “δεν είναι αυτές οι φεμινίστριες”. Πως δηλαδή όλες αυτές οι χιλιάδες που αρθρογραφούν, γράφουν βιβλία, δίνουν συνεντεύξεις, γράφουν ποστς και σχόλια και διαμορφώνουν κρατικές πολιτικές και που η μισανδρία τους αποδεικνύεται, πως όλες αυτές δεν είναι φεμινίστριες αλλά οι πραγματικές φεμινίστριες είναι αλλιώς. Επιχείρημα που φυσικά χρησιμοποιείται για να αποποιηθεί στιγμιαία η ευθύνη του φεμινισμού για το εκάστοτε θέμα που συζητάμε. Ένα ακόμα αντεπιχείρημα σε αυτά που γράφω είναι πως είμαι άντρας μισογύνης και διαστρεβλώνω την πραγματικότητα για να παρουσιάσω τον φεμινισμό ως κάτι απάνθρωπο, στρατηγική που φυσικά δεν ακολουθώ εγώ αλλά ο φεμινισμός για τους άντρες. Σκέφτηκα λοιπόν να γράψω μια τριλογία άρθρων όπου αναγνωρισμένες φεμινίστριες με τεράστια φεμινιστική καριέρα δεκαετιών από πίσω τους, με ακαδημαϊκό και ακτιβιστικό υπόβαθρο, αποκαλύπτουν δημόσια τα όσα διαπραγματεύεται εδώ και καιρό η σελίδα και που η Matina Ravenhair από τα Άνω Λιόσια συκοφαντεί ως ψέμματα. Πάμε λοιπόν. Η Δρ Phyllis Chesler έχει στην πλάτη της 60 χρόνια ακαδημαϊκής φεμινιστικής καριέρας. Έχει εκδώσει πολλά βιβλία, έχει ασχοληθεί πολιτικά με τον φεμινισμό και έχει αφιερώσει σχεδόν όλη της την ζωή σε αυτόν. Είναι από τις πρώτες φεμινίστριες που διεκδίκησαν την άμβλωση ως δικαίωμα, η φεμινιστική της βιβλιογραφία έχει γίνει παγκόσμια πρωτοσέλιδα και έχει πουλήσει εκατομμύρια αντίτυπα. Μιλάμε δηλαδή για την επιτομή μιας φεμινίστριας που είναι διεθνώς αναγνωρισμένη για την φεμινιστική της δραστηριότητα και που έχει αφιερώσει την ζωή της στο κίνημα. Μέχρι που παραστράτησε από το φεμινιστικό δόγμα.
Πολλά από τα βιβλία της Chesler εστιάζουν στην άρνηση του φεμινισμού και της αριστεράς να αναγνωρίσουν την καταπίεση των γυναικών στο Ισλάμ. Η Chesler κατηγορήθηκε για ισλαμοφοβία από τις φεμινίστριες οι οποίες εδώ και μερικά χρόνια προσπαθούν να την διώξουν από όλες τις πλατφόρμες συζήτησης. Το 2002 εξέδωσε το Woman’s Inhumanity to Woman στο οποίο περιγράφει πρακτικές που οι γυναίκες ιστορικά διαιωνίζουν και που κακοποιούν άλλες γυναίκες. Οι φεμινίστριες την αποκάλεσαν προδότρια του κινήματος. Στο βιβλίο η Chesler μας εξηγεί πως έζησε όλη της την ζωή πιστεύοντας εξαιτίας του φεμινισμού πως “όλες οι γυναίκες είναι καλές, στοργικές και ευγενής και πως όλοι οι άντρες είναι οι καταπιεστές τους”. Πλέον δεν το πιστεύει. Πλέον πιστεύει πως οι γυναίκες είναι εξαιρετικά επιθετικές, ιδίως απέναντι σε άλλες γυναίκες. “Αντίθετα με τους άντρες” μας εξηγεί “οι περισσότερες γυναίκες έχουν δασκαλευτεί να αρνούνται ακόμα και από τον εαυτό τους ότι συμπεριφέρονται έτσι με αποτέλεσμα να παραμένουν σε άγνοια αυτής της συμπεριφοράς”. Συνήθως οι στρατηγικές τους είναι έμμεσες. Θα κουτσομπλέψουν, θα συκοφαντήσουν και θα αποκλείσουν κοινωνικά κάποια που θεωρούν ομορφότερη, πιο ταλαντούχα ή απλά διαφορετική”.
Στο Politically Incorrect Feminism η Chesler μας εξηγεί πως ο δευτεροκυματικός φεμινισμός αντικατόπτριζε τον Κινεζικό Κομμουνισμό. “Πολλές φεμινίστριες άρχισαν να πιστεύουν πως οι φεμινιστικές θεωρίες και ακτιβισμός άνηκαν στο κίνημα και όχι σε συγκεκριμένες γυναίκες, για παράδειγμα αυτές που έγραφαν τις θεωρίες ή που διοργάνωναν τις πορείες. Οι ιδέες δεν άνηκαν σε μια γυναίκα αλλά σε όλες. Οποιαδήποτε έρχονταν σε αντίθεση με αυτή την αντίληψη, συκοφαντούνταν και εξορίζονταν από το κίνημα”. Στο ίδιο βιβλίο η Chesler παραδέχεται τις πρακτικές εκφοβισμού του φεμινισμού. Αποδέχεται επίσης πως υπάρχουν βασικές ψυχολογικές διαφορές ανάμεσα σε άντρες και γυναίκες. Για παράδειγμα την αντοχή τους στην διαμάχη και την σύγκρουση. Γράφει επίσης ως ψυχοθεραπεύτρια και ως καθηγήτρια ψυχολογίας για τους τεράστιους αριθμούς ψυχικής ασθένειας που αφορούν τις φεμινίστριες. “Δεν εννοώ νευρωτικές, αγχώδης ή εκκεντρικές. Εννοώ κλινικά σχιζοφρενείς, μανιοκαταθλιπτικές, αυτοκτονικές, με εξαρτήσεις σε ναρκωτικά και αλκοόλ ή με διαταραχή προσωπικότητας”. Η Chesler μας εξηγεί επίσης πως οι φεμινίστριες ξέπλυναν τον βιαστή της επειδή εξυπηρετούσε την πολιτική τους ατζέντα. Το 1979 η Chesler βιάστηκε από έναν συνεργάτη της το Davidson Nicol και μας εξηγεί πως ο ίδιος ο βιασμός ήταν λιγότερο τραυματικός από ότι η συμπεριφορά των συμμάχων της φεμινιστριών όσον αφορούσε το θέμα. Η Chesler εξήγησε τι της συνέβη στην Robin Morgan και την Gloria Steinem, τεράστια ονόματα στο φεμινιστικό κίνημα τα οποία έχω αναφέρει σε αρκετά μου άρθρα, και αυτές τις είπαν πως “θα φανεί άσχημο για τον φεμινισμό να κατηγορήσει μια λευκή γυναίκα έναν μαύρο για βιασμό”. Ούτε καν η μίσανδρη Andrea Dworkin δεν στάθηκε δίπλα της λέγοντας της πως “το να κατηγορήσει έναν μαύρο άντρα για βιασμό θα κάνει τις φεμινίστριες να δείχνουν ρατσίστριες”. Αυτή η προδοσία συνέχισε από μέρους της Steinem όταν υποστήριξε τον Bill Clinton στις κατηγορίες που είχε δεχτεί για σεξουαλική παρενόχληση, επειδή υποστήριζε τους Δημοκρατικούς, και συνεχίζει και σήμερα όπως έχουμε δει σε άλλα άρθρα της σελίδας.
Η Steinem είναι πλέον σύμμαχος της Linda Sarsour την Πρόεδρο του Women’s March που έχει χαρακτηριστεί ως απολογητής της σαρίας. Η Chesler έχει κατακρίνει πολύ το Ισλάμ και έχει γράψει αρκετά βιβλία για αυτό βασισμένα σε προσωπικές της εμπειρίες μιας και στα 20 της παντρεύτηκε έναν αφγανό συμφοιτητή της και μετακόμισε στην Αφγανιστάν μαζί του. Οι τραυματικές της εμπειρίες εκεί που την οδήγησαν σχεδόν σε θάνατο περιγράφτηκαν στο βιβλίο της An American Bride in Kabul. Το συγκεκριμένο γυναικείο όμως βίωμα της Chesler, το οποίο μοιράζονταν στο όνομα όλων των γυναικών στο Αφγανιστάν δεν το συμμερίστηκαν οι Αμερικανίδες φεμινίστριες. Αναφέρει “οι ψευδοφεμινίστριες είναι απασχολημένες με το να κατηγορούν την Αμερική, τον Διαφωτισμό, τον Δυτικό πολιτισμό και τον καπιταλισμό και καταδικάζουν οποιοδήποτε βίωμα αντιτίθεται σε αυτή την γραμμή ως ρατσιστικό, ακόμα και γυναικών όπως της Ayaan Hirsi Ali. Οι φεμινίστριες φοβούνται πως θα εξοστρακιστούν εάν δεν ακολουθήσουν αυτή την γραμμή”. Η Chesler μιλάει επίσης για την λογοκρισία που έχει δεχτεί. Μας εξηγεί πως χρειάζεται προστασία όταν πηγαίνει να μιλήσει σε πανεπιστήμια και πως της έχουν ακυρώσει πολλές ομιλίες της. Κάποτε ήταν πρωτοσέλιδο στην New York Times και πλέον δεν μπορεί να εκδώσει πουθενά σε αριστερό μέσο και άρα αναγκάζεται να εκδίδεται από συντηρητικά μέσα τα οποία η ίδια δεν εγκρίνει αλλά η αριστερά δεν της δίνει πλέον επιλογές. Τίποτα λοιπόν από όσα περιγράφει η Chesler δεν είναι καινούργιο φαινόμενο στους χώρους του φεμινισμού όπως έχω κατά καιρούς περιγράψει σε άρθρα. Από πάντα υπήρχε στο κίνημα μια φασιστική γραμμή ως προς την προπαγάνδα με τις προδότριες να εξοστρακίζονται κοινωνικά με δίκτυα συκοφαντίας. Από πάντα υπήρχε μοχθηρότητα ανάμεσα στις γυναίκες, κάτι που ο φεμινισμός μεθοδικά αποκρύπτει. Από πάντα οι φεμινίστριες θυσίαζαν γυναίκες στον βωμό της πολιτικής τους ατζέντας ξεπλένοντας όποιον και όποια εξυπηρετούσε το κίνημα. Από πάντα αρνούνταν την ουσιαστική καταπίεση των γυναικών στο Ισλάμ και από πάντα εχθρεύονταν τις βασικές δομές της Δημοκρατίας στην Δύση. Και φυσικά από πάντα οδηγούσε πολλές φεμινίστριες σε ψυχολογικά αδιέξοδα και σωρό ψυχικών νοσημάτων. Έχω γράψει για όλα αυτά. Όλα αυτά όμως τώρα τα λέει και μια διεθνούς αναγνώρισης φεμινίστρια που αφιέρωσε όλη της την ζωή στον φεμινισμό. Όμως η Καίτη Kahlo από το Παγκράτι που έχει σιχαθεί τα ψιτ ψιτ και το φεμινιστικό της υπόβαθρο χτίστηκε από ποστ μίσανδρων σελιδών θα σου πει πως ξέρει καλύτερα.
