Κατά την διάρκεια του Μεσαίωνα άνθησε το φαινόμενο του Γυναικοκεντρισμού. Η Σέκτα της Παρθένου Μαρίας, υπό την καθοδήγηση της Ελεονώρας της Ακουιτανίας και της κόρης της Marie De Champagne, μετέτρεψαν την στρατιωτική έννοια της ιπποσύνης, σε μια πρακτική όπου οι άντρες υπηρετούσαν τις γυναίκες, γνωστή ως ευγενικής ή ρομαντικής αγάπης. Σύμφωνα με την ιδέα της ιπποσύνης και της ρομαντικής αγάπης ο άντρας έμπαινε στην “υπηρεσία της αγάπης” της γυναίκας. Έκανε τα πάντα για να κερδίσει την αγάπη, την εύνοια, ακόμα και ένα της βλέμμα. Έπαιρνε μέρος σε τουρνουά, και έχανε την ζωή του σε μονομαχίες για την αγάπη της γυναίκας. Όταν στο τέλος κατάφερνε να κερδίσει την αγάπη της έμπαινε στην υπηρεσία της και όφειλε να είναι ταπεινός και να υπηρετεί κάθε της επιθυμία. Η “υπηρεσία της αγάπης” μιμούνταν το φεουδαρχικό σύστημα της εποχής και περίμενε από τον άντρα υπηρεσία, πίστη, αυτοθυσία και απόδοση τιμών προς την γυναίκα. Ο ρομαντισμός αυτός εξυμνήθηκε από τροβαδούρους και θεατρικά έργα της εποχής και συγγραφείς όπως ο Chrétien de Troyes και ο Andreas Capellanus έβαλαν τα θεμέλια της ρομαντικής λογοτεχνίας που ακόμα και μέχρι σήμερα είναι το πιο δημοφιλές είδος λογοτεχνίας. Ο πυρήνας της Γυναικοκεντρικής κουλτούρας, όπως ακριβώς την βιώνουμε και σήμερα εξάλλου, είναι η αντιμετώπιση της γυναίκας ως κάτι ανώτερο από τους άντρες που υπάρχουν για να τις προστατεύουν, να παρέχουν για αυτές και να τις υπηρετούν. Σε αυτή την εποχή διαμορφώνεται μια ολόκληρη διαδικασία που πρέπει να πραγματωθεί πριν ο άντρας “κερδίσει το δικαίωμα” να κάνει σεξ με μια γυναίκα. Μέσω αυτής της πρακτικής που βιώνουμε ακόμα και σήμερα η γυναίκα έγινε ηθικά ανώτερη του άντρα και άρχισε να ελέγχει τον άντρα μέσα από την υπόσχεση της αγάπης και φυσικά του σεξ. H Modesta Poso που θεωρείται από πολλούς μια πρωτοφεμινίστρια έγραψε το 1590 στο βιβλίο της “Η αξία των γυναικών, η Ευγένεια τους και η ανωτερότητα τους από τους άντρες”: “Οι άντρες πρέπει δικαιωματικά να πηγαίνουν στην δουλειά και να εξοντώνονται σαν υπηρέτες, ώστε εμείς -οι γυναίκες- να μένουμε στο σπίτι ως κυρίες του σπιτιού, να κατευθύνουμε τις προσπάθειες τους και να απολαμβάνουμε τα φρούτα της εργασίας τους. Για αυτό και οι άντρες είναι σωματικά δυνατότεροι, πρέπει να είναι ώστε να μπορούν να αντέχουν την σκληρή δουλειά που πρέπει να υποφέρουν υπηρετώντας μας”. Η πατριαρχία που βίωνε η Modesta Poso στον Μεσαίωνα ήταν αβάσταχτη. Από τον Μεσαίωνα λοιπόν ξεκινά μια σεξουαλική φεουδαρχία όπου οι γυναίκες κυβερνούν απόλυτα και οι άντρες βρίσκονται σε δεσμά όλο και λιγότερων δικαιωμάτων και όλο και περισσότερων υποχρεώσεων και ευθυνών. Ξεκάθαρη πατριαρχία. Και από τον Μεσαίωνα ακόμα η γυναίκα εξυψώνεται σε κάτι θεϊκό, που δεν μπορεί να αγγίζεται από ανθρώπινους νόμους και κανόνες. Είναι αγνή, η ματιά της καθαρή και η φωνή της πάντα αληθινή και αναμφισβήτητη. Κι εκεί ακριβώς στοχεύει ο φεμινισμός. Στην γέννηση μιας αριστοκρατίας που αποτελείται μόνο από γυναίκες καθώς οι άντρες στέκονται στις πύλες έτοιμοι να πολεμήσουν για αυτές, να τις προστατεύουν, να δουλεύουν ολημερίς σαν σκλάβοι για αυτές και να τις ικετεύουν για σεξ. Στην δημιουργεία μιας κατώτερης κλάσης που αποτελείται αποκλειστικά από άντρες, και μια πολιτική όπου οι γυναίκες έχουν το δικαίωμα να κατάσχουν τα χρήματα και την περιουσία των αντρών, το δικαίωμα να αποξενώνουν τα παιδιά από τους πατέρες τους, το δικαίωμα να παίρνουν σωρό από συντάξεις, υποτροφίες, θέσεις εργασίας και πολλά ακόμα προνόμια απλά επειδή είναι γυναίκες, το δικαίωμα να αγοράζουν το σπέρμα του άντρα, το δικαίωμα να δολοφονούν τα παιδιά τους χωρίς να υπάρχει καμία επίπτωση για αυτό, το δικαίωμα του να μην μπορείς να διαφωνείς με αυτές ότι και να λένε και το δικαίωμα του να έχουν την επιλογή για αναπαραγωγή και φυσικά να ελέγχουν και το δικαίωμα του άντρα στην αναπαραγωγή. Προάγονται πολιτικές όπου οι γυναίκες δεν πρέπει να τιμωρούνται για κανένα απολύτως έγκλημα, να δολοφονούν όποιον άντρα θέλουν χωρίς καμία απολύτως συνέπεια για αυτό, γυναίκες που έχουν βιάσει και ακρωτηριάσει άντρες εξυμνούνται και πολιτεύονται και γυναίκες βραβεύονται για επιστημονικά κατορθώματα που δεν έχουν κάνει ποτέ. Και τον απόηχο αυτής της φεουδαρχικής υπηρεσίας βιώνουμε ακόμα και σήμερα καθώς οι κοινωνίες μας μεγαλώνουν τους άντρες μαθαίνοντας τους να μην περιμένουν τίποτα ως αντάλλαγμα, πως για να κάνουν σεξ θα πρέπει πρώτα να κερδίσουν αυτή την τιμή από την γυναίκα που φυσικά δεν χρειάζεται να κάνει τίποτα απολύτως εάν αυτή επιθυμεί σεξ, πως χρειάζεται αυτός και μόνο να αγαπά χωρίς να περιμένει να αγαπηθεί, αυτός και μόνο να υπομένει, να μπαίνει μπροστά στις δυσκολίες και όταν πλέον τα πάντα καταρρέουν τριγύρω του και έχει χάσει τα πάντα μαθαίνει πως είναι φυσιολογικό η γυναίκα τους να τον παρατάει. Η συντριπτική πλειοψηφία των αντρών που αυτοκτονούν στην Ελλάδα είναι παντρεμένοι άντρες. Φυσικά κανένας ψυχοθεραπευτής δεν νοιάζεται για αυτό, οι κλάδοι της ψυχολογίας, της ψυχοθεραπείας και της ψυχιατρικής είναι εντελώς γυναικοκεντρικοί, ελάχιστα πράγματα γνωρίζουμε για την αντρική ψυχοσύνθεση μιας και οι κοινωνίες μας είναι απασχολημένες αποκλειστικά με το να βοηθάνε γυναίκες, και απλά συνεχίζουν να αναπαράγουν ένα κυκλικό μοτίβο όπου ο άντρας χρειάζεται απλά να στηρίζει και να αντέχει χωρίς να περιμένει καν να αγαπηθεί. Μέχρι να οδηγηθεί στην απελπισία, το αδιέξοδο και αναμενόμενα στον θάνατο.
Βαθιά πατριαρχικά πάντα.
