Υπάρχουν βράδια που το μίσος μου για τους άντρες δεν με αφήνουν να κοιμηθώ. Όλες οι φορές που το σώμα μου έχει βεβηλωθεί από το αντρικό άγγιγμα στριφογυρνούν στο μυαλό μου και θέλω να τα γράψω όλα.
Όταν ήμουν 10 χρονών πατέρας φίλης μου με έπαιρνε αγκαλιά και με φίλαγε στα μάγουλα. Μου έλεγε πόσο καλή και όμορφη είμαι. Χρειάστηκε να φτάσω στα 13 για να κανονικοποιήσω το μίσος μου για τους άντρες και να μεταφράσω την αγκαλιά, τα φιλιά και τα λόγια ενθάρρυνσης ως παραβιαστικά.
Όταν ήμουν 11 κάποια με κορόιδευε σε όποιο πάρτι πήγαινα και έλεγε ότι με πηδάει ο διευθυντής. Στο λύκειο μου είπε πως το έκανε ένα αγόρι και εγώ μισούσα ήδη τόσο τους άντρες που αν και συνήθως αυτή είναι μια πρακτική στην οποία επιδίδονται τα κορίτσια, δεν δυσκολεύτηκα να την πιστέψω.
Όταν ήμουν 12 η γεροντοφοβία είχε περάσει ήδη για τα καλά στο πετσί μου μαζί με την μισανδρία και έτσι μετέφρασα κάτι που δεν κατάλαβα καλά από αυτά που μου έλεγε ένας ηλικιωμένος σε πέσιμο.
Όταν ήμουν 13, κατάλαβα πως τα παιδιά και οι νέοι πειραματίζονται σεξουαλικά και αυτό με έκανε να μισώ ακόμα περισσότερο τα αγόρια που τολμούν να θέλουν να πειραματιστούν σεξουαλικά. Έμαθα να πιστεύω την κάθε παπαριά που μου λέει το κάθε κοριτσάκι για να πουλήσει ύφος αλλά ποτέ το κάθε αγοράκι που τα κορίτσια του ασκούν βία και του κάνουν body shaming. Και πως επίσης από τα 13 οι γυναίκες κάνουν body shaming ανενόχλητα στους άντρες αλλά αυτά δεν έχουν πουθενά να στραφούν.
Όταν ήμουν 14 στο σχολείο βγήκε μια βρώμα για εμένα και εάν και πάλι αυτή είναι μια πρακτική στην οποία επιδίδονται τα κορίτσια, εγώ κατηγόρησα ένα αγόρι για αυτό επειδή μισούσα ήδη τους άντρες. Μετά πειραματίστηκα κι εγώ σεξουαλικά αλλά επειδή μισούσα τόσο τους άντρες αποφάσισα πως το έκανα μόνο για να είμαι αρεστή.
Όταν ήμουν 15 κατάλαβα πως οι άντρες δεν δίνουν και τόση σημασία στα κουτσομπολιά και συνέχισαν να με κάνουν παρέα και για αυτό τους μίσησα ακόμα περισσότερο.
Όταν ήμουν 15 κάποιος μου έπιασε το κώλο και δεν έκανα τίποτα για αυτό. Πρέπει να έγινε και 5 φορές σε όλη μου την ζωή αλλά εγώ το παρουσιάζω λες και γίνεται όλη την ώρα επειδή μισώ τους άντρες.
Όταν ήμουν 16 κάναμε ότι ακριβώς κάνουν όλοι οι νέοι στην ηλικία μας, συνεχίσαμε να πειραματιζόμαστε σεξουαλικά, αλλά εγώ μισούσα ήδη τόσο πολύ τους άντρες που από τότε οποιαδήποτε σκέψη που αφορούσε το σεξ μαζί τους μεταφράζονταν ως κάτι σιχαμένο και ανίερο. Το σεξ ήταν από τότε για μένα κάτι ιδιαίτερα κακό και για αυτό κι εγώ σήμερα προσπαθώ να πείσω τον κόσμο πως δεν πρέπει να επιδίδεται σε αυτό. Ακόμα και το αλκοόλ μεταμορφώνεται σε ανίερο όργανο της πατριαρχίας στα μισανδρικά μου μάτια και αντιμετωπίζω όλες τις νεαρές που το καταναλώνουν ως βιασμένες.
Όταν ήμουν 16 είδα ένα πέος στον δρόμο και ένιωσα τον κόσμο να καταρρέει μιας και θα προτιμούσα να μην έχω δει ποτέ στην μίσανδρη ζωή μου πέος.
Όταν ήμουν 16 ένας άντρας σε λεωφορείο που έχω ταλέντο να μαντεύω πάντα τις ηλικίες τους με άγγιξε και εγώ ένιωσα πως βιάζομαι επειδή με άγγιξε ένας άντρας και φυσικά δεν έκανα τίποτα για αυτό επειδή περίμενα να καταλάβουν οι άλλοι πως το άγγιγμα είναι βιασμός και να κάνουν κάτι για αυτό. Περίμενα χρόνια για να βρω έναν μισανδρικό λόγο να τους κατηγορήσω για κάτι που εγώ υπέθεσα ότι με κακοποίησε και επίσης υπέθεσα πως θα έπρεπε να είχαν σταματήσει.
Όταν ήμουν 17 κατάντησα να πίνω κι εγώ αλκοόλ όπως όλοι οι έφηβοι σε όλο τον πλανήτη Γη έκαναν σε όλη την ιστορία της ιστορίας αλλά επειδή εγώ όπως είπαμε είμαι μίσανδρη αποφάσισα πως το αλκοόλ και το σεξ είναι διαβολικά πράγματα, και άρα το να θέλει να κάνει σεξ μαζί μου ένας νεαρός σε ένα πάρτι την ώρα που είμασταν και οι δυο πιωμένοι ήταν κουλτούρα βιασμού επειδή εγώ σιχαίνομαι τα πέη ως μίσανδρη.
Όταν ήμουν 17 κάποιος μου την έπεσε, επέλεξα να του δώσω το τηλέφωνο μου, μετά δεν το σήκωνα όταν με έπαιρνε στο τηλέφωνο που επέλεξα να του δώσω και βρήκα έναν τρόπο να μετατρέψω την κουλαμάρα και γαιδουριά μου σε κάτι για το οποίο έφταιγε αυτός χάρις στην μισανδρία μου.
Όταν ήμουν 18 πέρασα έναν ήρεμο χρόνο με έναν άντρα που αδιαφορούσε για την μισανδρία μου και μου έλεγε συνέχεια πως έχω δίκιο και που ακόμα και σήμερα η μισανδρία μου δεν με αφήνει να τον πω άντρα και για αυτό τον λέω άνθρωπο.
Όταν ήμουν 19 αποφάσισα πως το να μεταφράζω απλές ανθρώπινες συμπεριφορές ως κακοποίηση δεν αρκούσε για να ταΐσει την μισανδρία μου και για αυτό άρχισα να εφεύρω σενάρια στα οποία ενώ εγώ μπορούσα να αντιδράσω σε αυτό που υποθετικά κάποιος άντρας μου έκανε, δεν αντιδρούσα. Ένας τύπος με ακολούθησε από το λεωφορείο, εγώ περίμενα τον πατέρα μου να έρθει να με πάρει και ζήτησα και βοήθεια από τον περιπτερά γιατί εάν δεν καταλάβατε μέχρι στιγμής οι άντρες υπάρχουν αποκλειστικά για να μας κακοποιούν ή για να μας προστατεύουν από την κακοποίηση άλλων αντρών. Κάποιος εντέλει με βοήθησε να σωθώ από αυτόν που με ακολουθούσε αλλά έκανε το τρομαχτικό λάθος όχι απλά να με βοηθήσει γιατί όπως είπαμε μόνο για αυτό υπάρχουν οι άντρες αλλά και να με γουστάρει και να ζητήσει το τηλέφωνο μου.
Όταν ήμουν 20 αναγκάστηκα να πάω σε ψυχίατρο επειδή η μισανδρία μου έβλεπε κακοποίηση παντού και έφτιαξα ένα άλλο σενάριο όπου ο ψυχίατρος μου με έγδυσε και με χούφτωνε και εγώ δεν έκανα τίποτα και εάν και ήμουν 20 χρονών γαιδούρα περιμένω εσείς που διαβάζετε την μισανδρική μου μυθοπλασία να με αντιμετωπίζετε όχι ως μια 20χρονη γυναίκα αλλά ως ένα άβουλο παιδί που πρέπει να προστατέψετε επειδή είπαμε μόνο για αυτό είναι οι άντρες. Επίσης σε περίπτωση που ξεχάσατε την γεροντοφοβία μου αυτός ήταν υποθετικά και 60άρης που σας κάνει να σιχαίνεστε ακόμα περισσότερο επειδή οι 60άρηδες ως γνωστό είναι κακό να έχουν σεξουαλικές ορμές και υπάρχουν απλά για να μας προστατεύουν και για να περιμένουν να πεθάνουν.
Όταν ήμουν 20 κατάλαβα πως μπορώ να πάω όποιον άντρα θέλω στο δικαστήριο.
Όταν ήμουν 20 σταμάτησα να εμπιστεύομαι εκτός των υπόλοιπων αντρών και τους γιατρούς γιατί πλέον είχα αρχίσει να διαβάζω φεμινιστική θεωρία και η επιστήμη έμπαινε ανάμεσα σε μένα και την μισανδρία μου και έτσι αποφάσισα να σταματήσω να την εμπιστεύομαι κι αυτήν.
Όταν ήμουν 21 είπα σε δυο άντρες που περίμενα να μου πουν ότι οι φανταστικές μου κακοποιήσεις ήταν βιασμοί αλλά δεν μου είπαν αυτό που ήθελα να ακούσω και τόλμησαν να μου μιλήσουν για την πραγματικότητα, με αποτέλεσμα να τους μισήσω περισσότερο από όσο τους μισούσα ήδη εξαιτίας της μισανδρίας μου. Δεν καταλάβαιναν πως μόνο το δικό μου γυναικείο βίωμα είχε σημασία και κανενός άντρα.
Όταν ήμουν 22 την έπεφτα σε έναν φίλο που ήταν σε σχέση και επειδή δεν μου κάθισε και παρέμεινε πιστός στην κοπέλα του τον μίσησα. Το μισανδρικό μου μυαλό έβγαλε διάφορα πιθανά σενάρια γιατί δεν μου κάθισε.
Όταν ήμουν 21/22/23 έμπλεκα συνέχεια σε τοξικές σχέσεις επειδή ήθελα να επαναλαμβάνω το σενάριο της φαντασιακής κακοποίησης μου στο οποίο είχα χαθεί όλα αυτά τα χρόνια και επειδή όπως όλοι οι άνθρωποι σε αυτή την ηλικία έχουν ανάγκη από αναγνώριση. Αντί λοιπόν να κατηγορήσω τον εαυτό μου και να προσπαθήσω να αλλάξω προς το καλύτερο, αποφάσισα να κατηγορήσω όλο τον υπόλοιπο κόσμο για τις λάθος μου επιλογές.
Όταν ήμουν 24 άρχισα να χρησιμοποιώ και άλλους βολικούς μισανδρικούς νεολογισμούς όπως το manteruption για να μεταφράσω την πραγματικότητα μέσα από το μισανδρικό μου βλέμμα.
Όταν ήμουν 24 ο μισανδρισμός μου με έσπασε.
Όταν ήμουν 24 ξαναπήγα σε ψυχίατρο αλλά αυτή την φορά αποφάσισα να κάνω δουλειά μαζί του αντί να κατασκευάζω φανταστικά σενάρια κακοποίησης μου από αυτόν. Θα μπορούσα φυσικά να έχω επιλέξει να πάω σε γυναίκα ψυχίατρο τόσα χρόνια αλλά δεν το έκανα απλά για να τονίσω τα σημάδια της φανταστικής κακοποίησης που μου άφησε ο προηγούμενος άντρας, σε εσάς που διαβάζετε αυτό το μισανδρικό κείμενο.
Όταν ήμουν 24 ξεκίνησα φαρμακάκια όπως εξάλλου πρέπει να γίνεται με όποια μίσανδρη βλέπει τα πάντα τριγύρω της ως κακοποίηση.
Όταν ήμουν 24 έμαθα πως το σεξ δεν ήταν κάτι τόσο κακό όσο πίστευα όλη μου την ζωή και πως δεν χρειάζεται να το δαιμονοποιώ πια επειδή είμαι μίσανδρη.
Όταν ήμουν 24 κατάλαβα πως πολύ απλά δεν χρειάζεται να ασχολούμαι με άντρες εφόσον δεν με ενδιαφέρουν αντί να εφευρίσκω λόγους για τους οποίους δεν με ενδιαφέρουν επειδή είμαι μίσανδρη.
Όταν ήμουν 24 άρχισα να διαβάζω περισσότερη φεμινιστική θεωρία για την κατασκευή του φύλου, θεωρία που προσπαθώ να σας εξηγήσω από την αρχή αυτού του μίσανδρου κείμενου.
Όταν ήμουν 25 άρχισα να μαθαίνω για το σεξ, μιας και τόσα χρόνια δεν είχα επιτρέψει στον εαυτό μου να πειραματιστεί με αυτό που πραγματικά ήθελα και έβρισκα δικαιολογίες να το δαιμονοποιώ επειδή είμαι μίσανδρη.
Όταν ήμουν 25 κατάλαβα πως η μισανδρία μου έχει σαν ρίζα το ότι σιχαίνομαι τον εαυτό μου.
Όταν ήμουν 25 αποφάσισα πως η μοναξιά είναι επιλογή και όχι η θλιβερή κατάληξη μιας σειράς λάθος επιλογών.
Όταν ήμουν 26 γνώρισα μια γυναίκα που με μύησε στο λεσβιακό σεξ.
Όταν ήμουν 27 αποφάσισα να παραδεχτώ πως είμαι λεσβία και πως αυτός ήταν ο πραγματικός λόγος που σιχαινόμουν και μισούσα τους άντρες.
Όταν ήμουν 27 αποφοίτησα και σκηνοθέτησα ένα έργο που ελπίζω να με ρωτήσετε πιο είναι για να πάρει λίγο τα πάνω του.
Όταν ήμουν 28 κατασκεύασα μια επιπλέον ιστορία για τον πρώτο μου ψυχίατρο, αυτόν το γέρο, και που πέθανε από εγκεφαλικό, και είπα να το αναφέρω ως καρμική εκδίκηση για να δώσω ικανοποίηση και κάθαρση στους αναγνώστες μου για την φαντασιακή μου κακοποίηση, όμως στην πραγματικότητα το έγραψα επειδή ακόμα συνεχίζω να πιστεύω πως το σύμπαν περιστρέφεται μόνο γύρω από μένα και πως για αυτό μοιράζει καρμικές εκδικήσεις παντού για την πάρτι μου, όπως και γιατί είχα αρχίσει να μειώνω τα φαρμακάκια μου.
Όταν ήμουν 28 έγραψα ένα έργο.
Όταν ήμουν 29 το σκηνοθέτησα, ρωτήστε με για αυτό.
Είμαι 30 και νιώθω άνετα με τον εαυτό μου και από τότε που νιώθω άνετα με τον εαυτό μου και έχω συνειδητοποιήσει ότι είμαι λεσβία ως δια μαγείας δεν μου την πέφτει κανείς πια. Μου την πέφτουν μόνο όταν δείχνω ότι δεν έχω αυτοπεποίθηση αλλά εγώ λέω στον εαυτό μου πως το κάνουν επίσης επειδή δείχνω 15 χρόνια μικρότερη χωρίς το βάψιμο, το οποίο οι γυναίκες το κάνουν για να δείχνουν μεγαλύτερες ως γνωστών και όχι για να δείχνουν μικρότερες, και επειδή συνεχίζω να είμαι μίσανδρη.
Είμαι 30 και ακόμα να δεχτώ πως ο φεμινισμός ήταν ο λόγος που πέρασα μια σκατένια παιδική ηλικία επειδή είχε δαινομοποιήσει όλες αυτές τις αθώες και απλές ανθρώπινες στιγμές που όλοι οι νέοι περνούν στις ζωές τους ως κάτι βρώμικο. Και πως πιθανών εάν δεν το είχε κάνει αυτό να είχα συνειδητοποιήσει πιο νωρίς ότι είμαι λεσβία, να είχα πειραματιστεί και να ήμουν χαρούμενη.Θυμάμαι να σας υπενθυμίσω πως η κόρνα και το σφύριγμα στον δρόμο εξισώνεται με την κακοποίηση και τον βιασμό γιατί έτσι λέει ο φεμινισμός και όπως είπαμε αυτό είναι ένα φεμινιστικό και μισανδρικό πρόταγμα μασκαρεμένο ως μια εξομολόγηση κακοποίησης αλά Βασιλικής Καΐλα.
Θυμάμαι πως υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι στον πλανήτη εκτός από εμένα.
Και τώρα ήρθε πια η στιγμή για το ζουμί της υπόθεσης. Η κατάληξη αυτής της μισανδρικής επιστολής. Να σας εξηγήσω πως μπορείτε κι εσείς να μεταφράζετε απλές λέξεις, αστεία και ανθρώπινες συμπεριφορές ως κακοποίηση και σας προτρέπω να γίνεται κι εσείς εξίσου δυστυχισμένες, μίσανδρες και ανασφαλείς όπως ήμουν κι εγώ πριν ξεκινήσω τα φάρμακα.
Είμαι 30 και η αυτοπεποίθηση μου κάνει κύκλους στο φάσμα της μισανδρίας και της πραγματικότητας. Αλλά αυτός δεν είναι ο στόχος. Ο στόχος είναι να μισούμε τους άντρες. Να είμαστε εδώ η μια για την άλλη. Γυναίκες μόνο. No men allowed. Να ανακατασκευάσουμε την πραγματικότητα βάση των θέλω μας και του μισανδρικού μας ιδεολογήματος. Να αλλάξουμε τον κόσμο σε μια φεμινιστική δυστοπία όπου η μισανδρία είναι κανονικοποιημένη. Τόσο κανονικοποιημένη ώστε κανείς να μην την βλέπει ακόμα και σε αυτό το μισανδρικό κείμενο. Καμία γυναίκα να μην χρειαστεί να νιώσει ερωτικά ποτέ στην ζωή της από και με άντρα. Και για να τελειώνω, αυτό που πραγματικά ήθελα να πω με όλα αυτά ήταν πως το σφύριγμα στον δρόμο και τα ερωτικά σκιρτήματα στα πάρτι, το αλκοόλ και τα κομπλιμέντα είναι κουλτούρα βιασμού. Αν και ποτέ μου δεν βιάστηκα αλλά θέλω να αισθάνομαι πως ήταν το ίδιο, επειδή θέλω επιπλέον φαντασιακούς λόγους για να μισώ τους άντρες.
Είμαι 30 και ήθελα να βγάλω από μέσα μου όλη την σκατίλα της μισανδρικής θεωρίας της μίσανδρης λεσβίας φεμινίστριας Andrea Dworkin και το έκανα βήμα βήμα χωρίς να καταλάβετε τίποτα. Όπως επίσης δεν θα καταλάβετε πως στην πραγματικότητα είμαι απλά μίσανδρη και πως μόλις λίγες μέρες πριν είχα γράψει πως ο λόγος που δεν θέλω να γίνω μητέρα είναι πως υπάρχει πιθανότητα να κάνω αγόρι, και ναι τόσο μίσανδρη είμαι και ίσως να μην έπρεπε εντέλει να μειώσω τα φαρμακάκια μου.
Comments