Παγκόσμια ημέρα για την πρόληψη της αυτοκτονίας

Η 10η Σεπτεμβρίου έχει καθιερωθεί ως η ημέρα για την πρόληψη της αυτοκτονίας. Ένα πρόβλημα που αφορά άμεσα τους άντρες μιας και η συντριπτική πλειοψηφία των αυτόχειρων είναι άντρες. Και όμως παντού, σε όλα τα άρθρα, σε όλες τις αναφορές και σε όλες τις εκθέσεις αυτό δεν φαίνεται πουθενά. Όλοι μιλάνε για ανθρώπους. Και όχι για άντρες. Στην Αγγλία κάθε 2 λεπτά ένας άντρας αυτοκτονεί. Περισσότεροι άντρες αυτοκτονούν παγκοσμίως από όσοι άνθρωποι πεθαίνουν από μαλάρια, καρκίνο του μαστού, στον πόλεμο ή από δολοφονίες. Το θέμα των αυτοκτονιών παρόλα αυτά δεν είναι κάτι που αφορά ή έστω συμπεριλαμβάνεται στην δημόσια σφαίρα την οποία αφορούν συνεχώς λιγότερο σημαντικά θέματα ή λοιπές δικαιωματιστικές ανοησίες. Συγκεκριμένα στην Ελλάδα μέχρι και το 86% των αυτόχειρων είναι άντρες. Ο αριθμός των αυτοκτονιών έχει αυξηθεί κατά 33% τα τελευταία χρόνια, φτάνουν μέχρι και τις 565 κάθε χρόνο και παρατηρείται αύξηση τους σε συγκεκριμένους μήνες. Για παράδειγμα τον μήνα Ιούλιο μέχρι και 65 αυτοκτονίες έχουν σημειωθεί. Οι αριθμοί είναι τρομαχτικοί. Πολλές από αυτές λαμβάνουν χώρα στον στρατό και στις μετρήσεις του δεν καταγράφονται καν οι απόπειρες. Η συντριπτική πλειοψηφία των αντρών που αυτοκτονούν στην Ελλάδα είναι έγγαμοι. Καμία έρευνα δεν έχει διεξαχθεί που να συνδέει πιθανή ψυχολογική βία που μπορεί να τους ασκείται από τις συντρόφους τους με τις αυτοκτονίες τους, κάτι πολύ πιθανό μιας και 7 στους 10 παντρεμένους άντρες στην Ελλάδα βιώνουν ψυχολογική βία από τις συντρόφους τους. Αντιθέτως κρατικό χρήμα δίνεται για ψευδο-έρευνες που μετράνε τον "σεξισμό" στην εργασία, όπου "σεξισμός" βλέπετε "με κοίταξε ένας άντρας".

Παράλληλα σύμφωνα με την «Κλίμακα» περισσότεροι από 500 άνθρωποι αυτοκτονούν τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, αφήνοντας πίσω τουλάχιστον 5.000 πενθούντες ετησίως. Όπως αναφέρουν, διεθνείς έρευνες και μελέτες, για κάθε μία αυτοκτονία μένουν πίσω τουλάχιστον 5-10 άτομα που πενθούν, βιώνοντας όχι μόνο το συναισθηματικό φορτίο του πένθους αλλά και τις ψυχοκοινωνικές συνέπειες του στίγματος της αυτοκτονίας, ενώ 135 άτομα θεωρείται ότι επηρεάζονται άμεσα από κάθε αυτοκτονία. Ακόμη, στην Ελλάδα δεν έχουμε καταγραφή των μη θανατηφόρων αποπειρών αυτοκτονίας, οι οποίες εκτιμάται ότι είναι σχεδόν 25 φορές περισσότερες των καταγεγραμμένων αυτοκτονιών. Η Κλίμακα διοργάνωσε μια καμπάνια για την Εθνική στρατηγική για την πρόληψη της αυτοκτονίας μαζεύοντας υπογραφές. Φυσικά πουθενά δεν προβλήθηκε αυτή η καμπάνια, καμία σημασία δεν της δόθηκε και η δημόσια σφαίρα συνεχίζει να παραμένει κατειλημμένη από μείζων θέματα όπως πως πρέπει να τιμωρηθούν άντρες που είπαν λέξεις σε τηλεριάλιτη ή σε δημόσια διαβούλευση. Και ενώ όλοι και όλες ζητούν να γίνουν όλο και περισσότερα πράγματα για τις γυναίκες και το κυβερνητικό χρήμα πέφτει άπλετο σε φεμινιστικά προγράμματα και ΜΚΟ που αποδίδουν προνόμια σε γυναίκες υπό την μορφή της “ισότητας”, το 1018 η μόνη γραμμή παρέμβασης για την αυτοκτονία παραμένει μια γραμμή με αστική χρέωση. Και η αυτοκτονία παραμένει ως θέμα στα συρτάρια των κυβερνήσεων μιας και είναι ένα θέμα που αφορά τους άντρες.