Στην Κύπρο λοιπόν, την χώρα που συζητούν να ποινικοποιήσουν τον “σεξισμό” με 5 χρόνια φυλάκισης και 10.000 ευρώ πρόστιμο, ο νεολογισμός της “γυναικοκτονίας” πήρε την θέση του στον ποινικό κώδικα. Τον μύθο της γυναικοκτονίας τον έχουμε συζητήσει εκτενώς εδώ και με λίγα λόγια καθιστά τον άντρα ως κάποιον που δολοφονεί γυναίκες απλά από μίσος και χωρίς κανένα άλλο κίνητρο. Το κίνητρο είναι βασικό συστατικό στην κατανόηση ενός εγκλήματος -ιδίως της δολοφονίας- και αυτό φαίνεται και από το νομικό σύστημα αλλά και συνεχώς από τις αντιδράσεις της κοινωνίας όταν η γυναίκα είναι αυτή που δολοφονεί. Ο φεμινισμός εισήγαγε τον νεολογισμό “γυναικοκτονία” για να αποτρέψει από τους άντρες να έχουν την ίδια αντιμετώπιση από τον νόμο και την κοινωνία αποδίδοντας τους ως μόνο κίνητρο το υποτιθέμενο μίσος τους για τις γυναίκες. Καθώς βλέπετε λοιπόν δεν μιλάμε για μερικές ακραίες φεμινάζι περιθωριακών χώρων αλλά για ένα κίνημα βαθιά πολιτικό που με σημαία την μισανδρία προσπαθεί να ανάγει τον άντρα σε ένα κακοποιητικό τέρας όπου η κάθε του αλληλεπίδραση με την γυναίκα μπορεί ανά πάσα στιγμή να τον οδηγήσει στην φυλακή ή να του αφαιρέσει οποιοδήποτε κίνητρο πέρα από αυτό του εγκλήματος μίσους όταν αυτός εγκληματεί. Την ίδια στιγμή που φεμινιστικές ψευδο-έρευνες και πολιτικές χρησιμοποιούνται για να δικαιολογούν τις γυναίκες που συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο ή που εγκληματούν. Συγκεκριμένα διαβάζουμε πως “η πράξη ή η παράλειψη διαπράχθηκε στο πλαίσιο οποιωνδήποτε περιστάσεων αποδίδονται σε άνιση σχέση μεταξύ του προσώπου αυτού και του θύματος ή σε οποιασδήποτε μορφής διάκριση βάσει φύλου εναντίον του θύματος, είτε υπήρχε προσωπική σχέση μεταξύ τους είτε όχι, είναι ένοχος του αδικήματος της γυναικοκτονίας και υπόκειται σε φυλάκιση δια βίου”. Η “άνιση σχέση” μεταξύ των αντρών και γυναικών είναι ένας βασικός πυλώνας της φεμινιστικής θεωρίας. Σε ψευδο-έρευνα που διεξήγαγε για παράδειγμα το "Κέντρο Ερευνών για Θέματα Ισότητας" με θέμα “Γυναίκες και Ανθρωποκτονία στις γυναικείες φυλακές του Κορυδαλλού" βλέπουμε ξανά να επαναλαμβάνετε ο όρος αυτός. Αυτή την φορά όμως για να δικαιολογήσει τις γυναίκες που δολοφονούν άντρες και όχι για να καταστήσει την δολοφονία τους “αντροκτονία” ή έγκλημα μίσους. Συγκεκριμένα διαβάζουμε πως στην ψευδο-έρευνα “γίνεται δεκτό ότι η βία αποτελεί τρόπο εκδήλωσης των σχέσεων εξουσίας, και υπό την έννοια αυτή το συχνό φαινόμενο της κακοποίησης των γυναικών συνιστά έκφραση της κατοχής και της εξουσίας του άνδρα, ο οποίος θεωρεί αυτή τη συμπεριφορά οιονεί δικαίωμα και συχνά έτσι αντιμετωπίζεται από τον κοινωνικό περίγυρο”. Έτσι λοιπόν όταν οι γυναίκες δολοφονούν τους συντρόφους τους είναι μια έκφραση των σχέσεων εξουσίας ανάμεσα στα φύλα και εφόσον η γυναίκα επικαλεστεί αυτοάμυνα, ακόμα και χωρίς αποδείξεις, ο άντρας μεταμορφώνεται σε κακοποιητικό τέρας που αυτός έφταιγε που τον δολοφόνησε η κατά τα άλλα καταπιεσμένη και αθώα σύντροφος του. Παραδείγματα τέτοια βλέπουμε συνέχεια. Για παράδειγμα τις δυο γυναίκες που δολοφόνησαν τους συντρόφους τους στην διάρκεια του πρώτου lock down και ισχυρήστηκαν πως το έκαναν επειδή τις κακοποιούσαν. Ενώ αντίστοιχα βάση του ποινικού κώδικα στην Κύπρο που ενσωματώνει τον νεολογισμό της "γυναικοκτονίας" ο άντρας δεν μπορεί να επικαλεστεί πως ήταν σε αυτοάνυνα ή να έχει κυριολεκτικά οποιοδήποτε άλλο κίνητρο πέρα από το υποτιθέμενο"μίσος του" για τις γυναίκες. Με λίγα λόγια ο φεμινισμός όπως και σε άλλες χώρες εξάλλου έχει αρχίσει να εισάγει τα ιδεολογικά του άμπρα κατάμπρα στο ποινικό δίκαιο. Και αυτό καταφέρνει να το κάνει επειδή δεν βρίσκει καμία απολύτως αντίσταση από τους άντρες επειδή έχει καταφέρει να πείσει πως πρόκειται για ένα κίνημα ισότητας. Το κατά πόσο αυτό ισχύει θα το καταλάβει ο άντρας όταν σύντομα θα καλείται να μπει στην φυλακή για 5 χρόνια και να πληρώσει 10.000 πρόστιμο επειδή έκανε ένα “σεξιστικό” σχόλιο στο ίντερνετ σε κάποια που του έλεγε πως “όλοι οι άντρες είναι γουρούνια”, κάτι που φυσικά δεν θα θεωρείται σεξιστικό επειδή “άνιση σχέση” μεταξύ αντρών και γυναικών.
