Το 72% στα Ελληνικά διοικητικά δικαστήρια και το 80,3% στα Ειρηνοδικεία είναι γυναίκες. Βέβαια αυτό δεν μας παρουσιάζεται στο άρθρο ως ανισότητα, και καμία πρόταση δεν γίνεται για το πως θα διορθώσουμε αυτό το χάσμα. Αντιθέτως παρουσιάζεται ως κάτι που έχει μεγάλο κόστος για τις γυναίκες και γίνεται τεράστια ανάλυση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν. To άρθρο είναι γεμάτο με γυναικεία βιώματα, μέσα από τα οποία δικαστίνες και δικηγορίνες μας εξηγούν τις "θυσίες" που έκαναν όπως για παράδειγμα να μην κάνουν οικογένεια, για να ανέλθουν στον χώρο αυτό. Καμία βέβαια από αυτές τις θυσίες δεν αναγνωρίζονται ποτέ στους άντρες. Σε αντίθεση για κανένα "αντροκρατούμενο" επάγγελμα κανένα άρθρο δεν εξηγεί τους κόπους και τις θυσίες που οι άντρες κάνουν για να έχουν τις πρωτιές εκεί και το χάσμα παρουσιάζεται απλά ως θέμα φύλου και της πατριαρχίας που εμποδίζει τις γυναίκες από το να πετύχουν σε αυτό.
留言