Ας εξετάσουμε για άλλη μια φορά πως ο φεμινισμός χρησιμοποιεί μεροληπτικές μεθόδους για να δημιουργήσει εντυπώσεις, και μετά δημιουργεί ολόκληρες πολιτικές βασισμένες σε ψευδοεπιστήμη που πλασάρεται ως έγκυρη.
Πέρυσι το Συμβούλιο της Ευρώπης υιοθέτησε τον πρώτο διεθνή ορισμό του σεξισμού μέσα από ένα κείμενο που εγκρίθηκε στον απόηχο του metoo και που καλούσε την Ευρώπη “να εντείνει την μάχη κατά του σεξισμού σε όλα τα περιβάλλοντα εφόσον είναι παρόν σε όλους τους τομείς και όλες τις κοινωνίες". Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι μιλάμε για ένα κείμενο που γράφτηκε μέσα από την θεώρηση του φεμινιστικού δόγματος και καμία σχέση δεν έχει με κοινωνιολογικές μελέτες ή επιστημονικά δεδομένα. Είναι δηλαδή απλά μια άποψη. Βάση λοιπόν της άποψης αυτής ο ορισμός του σεξισμού εγκρίθηκε από το Συμβούλιο της Ευρώπης ως “μια εκδήλωση των ιστορικά άνισων σχέσεων δύναμης” ανάμεσα σε γυναίκες και άνδρες “που οδηγεί στη διάκριση και εμποδίζει την πλήρη χειραφέτηση των γυναικών στην κοινωνία”.
Βάση λοιπόν μιας άποψης που βασίζεται στην μεροληπτική ματιά του φεμινισμού για τις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες μόνο οι γυναίκες βάλλονται από τον σεξισμό και ποτέ οι άντρες. Έχοντας πλέον κατοχυρωμένο αυτό το “γεγονός” βάση του επίσημου πλέον ορισμού, ο φεμινισμός συνέχισε στην πραγμάτωση ερευνών τα πονήματα των οποίων υποτιθέμενα θα μας δώσουν να καταλάβουμε πόσο τεράστιο είναι το πρόβλημα και πόσο πολύ βάλλονται οι γυναίκες από αυτό. Κάτω πάλι από την καθοδήγηση του φεμινιστικού κινήματος του metoo το Human Rights Channel κάτω από την αιγίδα του (πάλι) Ευρωπαϊκού Συμβουλίου εξέδωσε τα αποτελέσματα αυτών των ερευνών. Φυσικά οι έρευνες αυτές έχουν διεξαχθεί μεροληπτικά επειδή πλέον ο ορισμός του σεξισμού συμπεριλαμβάνει μόνο τις γυναίκες ως θύματα του. Με αποτέλεσμα οι έρευνες να μην εξετάζουν άντρες και τον σεξισμό που αυτοί βιώνουν αντίστοιχα στα σπίτια τους, τα σχολεία, την εργασία και το φιλικό τους περιβάλλον. Η έρευνα εξηγεί τον σεξισμό ως την “κάθε πράξη, λέξη, εικόνα, χειρονομία) η οποία βασίζεται στην ιδέα ότι κάποια άτομα, πιο συχνά γυναίκες, είναι κατώτερα εξαιτίας του φύλου τους”.
Μέσα από γραφήματα λοιπόν που δεν δίνουν καμία αναφορά στις ίδιες τις “έρευνες” που διεξάχθηκαν, υπενθυμίζω εδώ μεροληπτικά χωρίς να λαμβάνουν υπόψιν τον σεξισμό που οι άντρες βιώνουν ανάλογα, βλέπουμε τεράστια ποσοστά χωρίς φυσικά να γίνονται συγκεκριμένες αναφορές ως προς τι ακριβώς βλέπουμε στο γράφημα. Μερικά παραδείγματα:
1) 63% των γυναικών δημοσιογράφων έχουν αντιμετωπίσει λεκτική κακοποίηση. Δεν βλέπουμε όμως τι ακριβώς η έρευνα εννοεί ως λεκτική κακοποίηση. Μπορεί να εννοεί από χυδαίες βρισιές μέχρι ένα “κούκλα μου” το οποίο παραθέτει ως κακοποίηση. Και επίσης είναι συγκεκριμένα δημοσιογράφοι που είναι η επιτομή του cherry picking.
2) 80% των γυναικών έχουν δηλώσει πως έχουν έρθει αντιμέτωπες με το φαινόμενο του “mansplaining” και του “manterrupting" στον χώρο εργασίας τους. Πράγματα δηλαδή που κάνουν εξίσου άντρες αλλά και γυναίκες ξαφνικά γίνονται αποκλειστικά κάτι που κάνουν μόνο οι άντρες επειδή (πάλι) χωρίς κανένα απολύτως στοιχείο έτσι απλά υποστηρίζει ο φεμινισμός. Εν ολίγοις αποδεικνύει την ύπαρξη των φαινόμενων αυτών επειδή απλά δεν κάνει την ίδια ακριβώς μέτρηση σε άντρες που έχουν βιώσει ακριβώς το ίδιο από γυναίκες.
3) Οι άντρες αντιπροσωπεύουν το 75% των πηγών νέων και των θεμάτων στην Ευρώπη. Αυτό παρουσιάζεται ως σεξισμός χωρίς να ενδιαφέρει την έρευνα το γιατί τα θέματα αυτά απασχολούν την Ευρώπη, τι είναι αυτά τα θέματα και γιατί θα πρέπει να απασχολούν ισότιμα θέματα μια χώρα ανάλογα το φύλο; Αυτή είναι μια εντελώς απλοική μετάφραση του κόσμου που λέει ότι εάν κάτι δεν γίνεται 50%-50% τότε είναι άνισο. Ο κόσμος όμως δεν λειτουργεί έτσι και εκτός αυτού ξέρουμε πολύ καλά πως εάν τα νούμερα ήταν αντεστραμμένα όλοι και όλες θα μιλάγαμε για το πως οι γυναίκες “κατάφεραν” να πάρουν αυτή την πρωτιά ενώ τώρα οι άντρες την κατέχνουν “απλά επειδή είναι άντρες”.
4) Στην Αγγλία 66% των κοριτσιών ηλικίες από 16-18 βίωσε σεξιστική γλώσσα στο σχολείο. Εδώ η “έρευνα” γίνεται πιο συγκεκριμένη και μιλά για Αγγλία. Αρχίζει δηλαδή επιλεκτικά να μας δείχνει τα ποσοστά των χωρών που την συμφέρουν. Αντίστοιχα στην Δανία ας πούμε θα μπορούσε μόνο το 2% των κοριτσιών να βιώνει σεξισμό στα σχολεία, και φυσικά αντίστοιχα και τα αγόρια που είπαμε όμως ότι δεν μας αφορούν για την έρευνα.
5) Αντίστοιχα γίνονται ανάλογες αναφορές σε άλλες συγκεκριμένες χώρες, πάλι μόνο για γυναίκες και κορίτσια και πάλι μόνο για τα υψηλά ποσοστά.
Ανακεφαλαιώνοντας έχουμε από έναν επίσημο Ευρωπαϊκό Οργανισμό στατιστικές που βασίζονται σε μια έρευνα που δεν βλέπουμε, η οποία έρευνα που δεν βλέπουμε βασίστηκε επάνω στην απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβούλιου για τον ορισμό του σεξισμού που αφορά αποκλειστικά γυναίκες και ποτέ άντρες και που ερευνά μόνο γυναίκες και όχι άντρες στο θέμα του σεξισμού, απόφαση που βασίστηκε επάνω σε ένα κείμενο-άποψη του metoo.
Εν ολίγοις μια αντιεπιστημονική μπούρδα που αυτο-αποδεικνύει τα ίδια της τα θεωρήματα.
Καμία αναφορά στον σεξισμό που βιώνουν οι άντρες στα επαγγέλματα τους. Καμία αναφορά στον σεξισμό που οι άντρες βιώνουν όταν το 97% των θανάτων από εργατικά ατυχήματα των επικίνδυνων επαγγελμάτων αφορά αποκλειστικά αυτούς. Καμία αναφορά για τον σεξισμό που οι άντρες βιώνουν στις καριέρες τους όταν η συντριπτική πλειοψηφία των εκπαιδευτικών παγκοσμίως είναι γυναίκες. Ότι το 97% των βρεφονηπιαγωγών είναι γυναίκες δεν απασχολεί κανέναν ως σεξισμό. Ότι οι γυναίκες δασκάλες αποτελούν το 82% δεν παρουσιάζεται πουθενά ως σεξισμός. Και φυσικά δεν υπάρχει καμία απολύτως αναφορά στον σεξισμό που βιώνουν τα αγόρια στα σχολεία και οι άντρες στο σπίτι, την εργασία και το κοινωνικό τους περιβάλλον. Κατοχυρωμένα πλέον μιας και από πέρυσι βάση του επίσημου ορισμού που βασίστηκε σε ένα κείμενο του metoo ο σεξισμός δεν είναι κάτι που αφορά τον άντρα αλλά αποκλειστικά την γυναίκα.
Εκατομμύρια ευρώ δίνονται κάθε χρόνο από την Ευρωπαϊκή Ένωση για την εφαρμογή τέτοιων πολιτικών, “ερευνών”, και εφαρμογών σε οργανισμούς που φυσικά και καθόλου σεξιστικά τις θέσεις υψηλές και χαμηλές καταλαμβάνουν αποκλειστικά γυναίκες φεμινίστριες. Την ίδια στιγμή που μια ουσιαστική έρευνα που να αφορά ουσιαστικά προβλήματα που αφορούν σχεδόν αποκλειστικά τους άντρες δεν επιδοτείτε όπως για παράδειγμα τον αλκοολισμό, τις αυτοκτονίες, τις ψυχικές ασθένειες και την χρήση ψυχοδραστικών ουσιών, εκατομμύρια ευρώ δίνονται για την κατοχύρωση αφηρημένων φεμινιστικών εννοιών όπως το mansplaining, manterrupting και λοιπές ανοησίες, όπως και για την μεροληπτική προσέγγιση στον σεξισμό. Την στιγμή που δεν υπάρχει κανένα καταφύγιο για άντρες θύματα ενδοοικογενειακής βίας για άντρες στην Ευρώπη, ούτε ένα (διορθώστε με εάν κάνω λάθος, όσο έψαξα δεν βρήκα ούτε ένα), εμείς στο όνομα του φεμινισμού στήνουμε ψευδοεπιστημονικές έρευνες για να πείσουμε πως η γυναίκα καταπιέζεται στις κοινωνίες μας.
Η έρευνα καταλήγει στο ότι ο σεξισμός μπορεί να φαίνεται άκακος αλλά “μπορεί” να δημιουργήσει ένα “εχθρικό” κλίμα φόβου και ανασφάλειας, τα οποία μπορούν να οδηγήσουν σε βία κατά των γυναικών. Φυσικά πάλι εφόσον όπως είπαμε βάση ενός κειμένου του metoo αποδεχτήκαμε ως κοινωνία ότι ο σεξισμός αφορά μόνο τις γυναίκες, βλέπουμε πως αντίστοιχα η βία που προκαλείται από αυτόν αφορά μόνο αυτές. Και τέλος πως ο σεξισμός είναι η ρίζα μιας πυραμίδας που εντέλει οδηγεί στον φόνο (!!!) των γυναικών, πυραμίδας που συμπεριλαμβάνει πράγματα όπως “κομπλιμέντα στην εμφάνιση” και την “ερωτικοποίηση των γυναικών”. Τα κομπλιμέντα στην εμφάνιση ήδη (πάλι) μετά απο οδηγίες του metoo έχουν συμπεριληφθεί ως σεξουαλική κακοποίηση στον χώρο εργασίας. Αναμένουμε με ανυπομονησία την ποινικοποίηση της “ερωτικοποίησης της γυναίκας”, του σεξισμού και οποιουδήποτε σχόλιου θεωρείτε προσβλητικό ή σεξιστικό και -άρα- βάση της έρευνας συμβάλει στις δολοφονίες γυναικών.
Γιούπι και ισότητα.
