Ο Γιώργος Καρκάς είναι αθώος από τις κατηγορίες βιασμού μετά από 15 μήνες φυλάκισης και διασυρμού του ονόματος του.
Αξίζει να εξετάσουμε μερικά κομμάτια της υπεράσπισης του υποτιθέμενου θύματος για να κατανοήσουμε την «μεγάλη νίκη του φεμινισμού» όσον αφορά την συναίνεση, που κόντεψε να καταδικάσει έναν αθώο άνθρωπο σε φυλάκιση.
Η υπεράσπιση χωρίζει την ρητορική της σε τρία βασικά σημεία:
1. ο κατηγορούμενος είναι άντρας ομοφυλόφιλος και άρα το προφίλ του είναι ήδη ενοχοποιητικό
2. Ο κατηγορούμενος κάνει ναρκωτικά και σεξ, άσωτη ζωή δηλαδή και άρα είναι ένοχος. Το καμάκι, το ευκαιριακό σεξ και ο φετιχισμός δαιμονοποιούνται. Το πορνό που ο κατηγορουμενος έβλεπε είναι απόδειξη της ενοχής του. Επειδή το πορνό είναι κάτι κακό. Και άρα ο κατηγορούμενος είναι ένοχος.
3. γίνεται συνεχώς επίκληση στην συνείδηση του Δικαστηρίου και έκκληση να μην δωθεί σημασία στα στοιχεία. Επισημαίνετε επίσης συνεχώς πως το θύμα δεν είχε λόγο να πει ψέματα. Και άρα ο κατηγορούμενος είναι ένοχος.
Ακολουθεί ενας 45λεπτος λόγος, στον οποίο επαναλαμβάνει τα τρία αυτά παραπάνω σημεία, χρησιμοποιοντας συγκεκριμενες λέξεις για να ζωγραφίσει την εικόνα του Καρκά ως κτήνος. «Μούγκριζε», «αποκτηνωμένη», «σαν τέρας», κτλ την ίδια ακριβώς στιγμή που κάνει επίκληση στην υποτιθέμενη αγνή και ενάρετη στάση ζωής του θύματος. «Η γυναίκα του είναι έγκυος», «ενάρετος», «θαρραλέος» κτλ
Τελειώνει λέγοντας μας πως τα εργαστήρια και τα στοιχεία «μας έχουν μάθει να πιστεύουμε τα πάντα και να μην ακούμε τις λέξεις». Επαναλαμβάνοντας έτσι την φεμινιστική έκδοση δικαιοσύνης που αφορά την συναίνεση. Ότι δηλαδή τα στοιχεία δεν είναι τόσο σημαντικά όσο νομίζουμε αλλά το μόνο που έχει σημασία είναι να πιστέψουμε το υποτιθέμενο θύμα.
Να επισημανθεί εδώ πως επίκληση κάνει η υπεράσπιση στην κατάθεση της ψυχολόγου κας Αντωνοπούλου, η οποία έχτισε ένα τυχαίο προφίλ του κατηγορουμένου τον οποίο δεν είχε καν γνωρίσει και που ανέφερε αυτολεξή την πολιτικοποίηση του φεμινισμού όσον αφορά τον βιασμό, και η οποία ήταν «το όργανο που είναι το αντικείμενο με το οποίο έγινε ο βιασμός δείχνει ότι είχε στόχο την ταπείνωση, τον έλεγχο και την πειθαρχία του υποκείμενου του πόθου». Υπενθυμίζοντας μας ταυτόχρονα πως «αυτός είναι ο τρόπος που λειτουργεί η Αμερικανική Δικαιοσύνη πλέον σε αυτά τα περιστατικά». Λέγοντας μας δηλαδή πως το «πιστέψτε τις γυναίκες» που κυβερνά πλέον τα Αμερικανικά Δικαστήρια όσον αφορά τον βιασμό οφείλει να υιοθετηθεί και εδώ. Και πως εάν αθωωθεί ο κατηγορούμενος τότε «στέλνουμε ένα λάθος μήνυμα στην κοινωνία, και αύριο μπορεί να βιαστούν αθώες γυναίκες κει δυσκολεύει τα μελλοντικά θύματα βιασμού να μιλήσουν για την κακοποίηση τους», επαναλαμβάνοντας πάλι την φεμινιστική ρητορική του «η αθωωτική απόφαση κάνει δύσκολο στα μελλοντικά θύματα να μιλήσουν για τους βιασμούς τους».
Το υποτιθέμενο θύμα λιποθυμά στην μέση της δίκης. Εξάλλου τα στοιχεία είναι εναντίον του. Το μόνο που του απομένει είναι η επίκληση στο συναίσθημα.
Ο Γιώργος Καρκάς είχε την υποστήριξη ανθρώπων του ΛΟΑΤΚΙ χώρου. Μικρή αλλά είχε. Εξάλλου το να τον υπερασπιστούν δημόσια σημαίνει ότι συμφωνούν στο ότι η κατηγορία για βιασμό με την έλλειψη συναίνεσης και χωρίς στοιχεία είναι λάθος. Σημαίνει πως το πιστέψτε το θύμα είναι λάθος. Τι θα γινόταν όμως όταν σε αντίστοιχη περίπτωση ο κατηγορούμενος ήταν ένας στρέιτ άντρας και αυτή που τον κατηγορούσε για βιασμό ήταν μια γυναίκα;
Οφείλουμε να παραδειγματιστούμε από το συμβάν. Οφείλουμε να αφήσουμε την λογική να υπερισχύσει της παράνοιας που μας βάλλει από παντού τα τελευταία χρόνια. Κάποιος δεν μπορεί να είναι ένοχος μέχρι απόδειξης της ενοχής του. Κάποιος δεν μπορεί να είναι ένοχος επειδή το είπε κάποια.
Κάποιος δεν μπορεί να είναι ένοχος απλά επειδή είναι άντρας.
Ο Γιώργος Καρκάς αν και αθώος παρέμεινε στην φυλακή για πάνω από έναν χρόνο εξαιτίας μιας αβάσιμης κατηγορίας, επειδή έτσι αποφάσισε η πλέον αυτή νίκη του φεμινισμού περί συναίνεσης. Ας είναι ο τελευταίος.
Comments